Nov 10 2003
این میل رو امروز دریافت
این میل رو امروز دریافت کردم. دوستی از من انتقاد کرده و مینویسه که از لحن صمیمانه‌ام فاصله گرفته‌ام. دوست عزیز انسانی که مایوس و نا امید می‌شود یا افسردگی او را می‌میراند یا به طغیان‌اش وامیدارد. امیدی برایم نمانده قدرت طغیان هم ندارم شاید مرگم نزدیک شود و جان بی ارزش را از این رنج و درماندگی برهاند.
این هم نوشته دوست عزیزم:
خسن آقاي مهربانم
يادداشتت را با نام خلايق را هر چه لايق خواندم و دلم شكست
ديدم درست مثل اصلاح طلباني حرف زدي كه وقتي مردم با ايشان در انتخابات همراه نشدند، زبان به مذمت آنها گشودند
و درست مثل آقاي افخمي در مورد شهرداري و شوراي شهر
…
از اين هفتاد ميليون نفر كه گفتي، چند نفر به كامپيوتر دسترسي دارند؟
و چند نفر به اينترنت؟
و چند نفر وبلاگ‌خوان هستند؟
و چند نفر اعتراضاتي از اين دست را مفيد مي‌دانند؟
و چند نفر از آنان كه مفيد مي‌دانند، جرئتش را دارند؟
و ….
اگر آني بود كه من و تو مي‌خواهيم كه امروز ديكتاتوري چنين آوار بر سرمان نبود و نفسمان بريده، نه
و فكر ميكني اگر امريكا به عراق حمله نكرده بود، امروز صدام در همسايگي كشورمان، حكومت نميكرد؟
آنهم براي ساليان سال ديگر؟
انقلاب سال 1357 يك الگو نيست و نمي‌تواند باشد. اينرا حتي اپوزيسيون هم درست درك نمي‌كند
حتي پر بعيد است كه حادثه‌ي عراق هم در ايران‌زمين تكرار شود
…
دلم شكست … اينروزها از آن لحن صميمانه ات فاصله گرفته اي
و اگر چه مهر بريدي … من همچنان دوستت دارم
شادكام باشي
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 10:52 am در بخش: بدون دسته بندی
